Hieronder volgen uittreksels uit de "White Man's Bible" en "Nature's Eternal Religion", beide geschreven door Ben Klassen. Hoewel geschreven vanuit een atheïstisch perspectief, kan men gemakkelijk waarheden zien over de hoax van het christendom. Het probleem is dat atheïsten zich niet bewust zijn van paranormale krachten en hoe die gebruikt kunnen worden om mensen in deze leugen te laten trappen:

Rond 100 voor Christus ontstond rond het gebied van de Dode Zee een kleine Joodse sekte, de Essenen genaamd. Deze sekte propageerde ideeën van zelfvernedering die zeer suïcidaal waren voor degenen die dit credo omarmden. Tegen het einde van de eerste eeuw na Christus ontwikkelde deze leer zich tot het christendom, maar het bleef een zuiver joodse cultus. Het werd door de hoofdstroom van de Joodse leiders beschouwd als een subversieve en destructieve beweging en werd door hen bestreden en vervolgd. Onder de vervolgers van de christelijke cultus was ene Saulus van Tarsus, een Jood, die later de heilige Paulus van het christendom werd. Op een dag, terwijl hij (joodse) christenen vervolgde, kwam hij op het briljante idee om het machtige Romeinse Rijk te vernederen en te vernietigen door dit suïcidale credo, het christendom, te verkopen aan de heidenen.

Dit idee was het belangrijkste keerpunt in de geschiedenis. Geen enkele plaag, reeks plagen, oorlogen of rampen gedurende de volgende tweeduizend jaar heeft meer afschuwelijk onheil over het blanke ras van de wereld gebracht dan wat er daarna gebeurde. Saul van Tarsus deed zijn werk zo goed dat het hele Joodse netwerk zich spoedig bij hem aansloot en hem steunde bij het verkopen van deze suïcidale leer aan de Romeinen. De Joden gingen er wraakzuchtig mee aan de slag en gaven de Romeinen idiote en zelfdestructieve ideeën als "heb uw vijanden lief", "keer de andere wang toe", "verkoop alles wat u hebt en geef het aan de armen", "weersta het kwaad niet", "oordeel niet" en nog veel meer zelfmoordadviezen.

[Om hieraan toe te voegen, behielden de Joden de oude kennis van geestkracht en energiemanipulatie en gebruikten deze om de belachelijke xiaanse ideeën verder door te drukken aan de heidense volkeren, terwijl zij er de hele tijd aan werkten om deze kennis te verwijderen van de heidense bevolking en ons af te snijden van onze Goden. De Nazarener werd uitgevonden om af te leiden en meer niet. Mensen stelden hun geloof in het idee van verlossing door de Nazarener, terwijl ze al hun eigen krachten verspeelden. Door de generaties heen is de niet-Joodse ziel ontdaan van alle psychische krachten, terwijl de Joden en hun katholieke/Jezuïtische stromannen aan de top de hunne hebben behouden en de oude kennis die hen in staat stelt deze krachten te gebruiken om de massa's tot slaaf te maken].

Christus heeft nooit bestaan.
Jezus Christus heeft het christendom niet uitgevonden of gesticht. Alle bewijzen die kunnen worden verzameld uit een wetenschappelijk onderzoek van de authentieke geschiedenis wijzen op een duidelijke conclusie: er heeft nooit een Jezus Christus rondgezworven in 30 na Christus of daaromtrent om een nieuwe godsdienst te onderwijzen. Het hele verhaal is veel later verzonnen. Het werd samengesteld uit fabels, mythen, stukjes en beetjes van andere religies, totdat er uiteindelijk een beweging op gang kwam die de Romeinse keizer Constantijn aantrok. Het was deze Romeinse keizer, die de geest van een misdadiger had (hij vermoordde zijn eigen vrouw en zoon, en duizenden anderen), die in het jaar 313 na Christus het christendom echt op gang bracht. De Romeinen, die altijd uiterst tolerant waren geweest tegenover alle godsdiensten, kregen nu door een edict van keizer Constantijn te horen dat het christendom nu de hoogste godsdienst van het rijk was, met uitsluiting van alle andere.

Aan het begin van de christelijke jaartelling bevond Rome zich op het hoogtepunt van haar beschaving. Haar suprematie in de toen bekende wereld was vrijwel onbetwist en het was het begin van een lange periode van vrede. De Pax Romana (Romeinse vrede) duurde ongeveer 200 jaar, te beginnen met de regering van Caesar Augustus. Rome was zeer geletterd, er waren vele grote schrijvers, geleerden, historici, beeldhouwers en schilders, om nog maar te zwijgen van andere vooraanstaande mannen uit de filosofie en de wetenschap. Toch is het hoogst merkwaardig dat ondanks de grote commotie en fanfare die de geboorte van Christus en ook zijn kruisiging (volgens de bijbel) zouden inluiden, we geen enkele historicus of schrijver uit die tijd vinden die tijd vond om dit in hun geschriften te noteren. Buiten de verzonnen bijbelse geschriften heeft geen enkele Romeinse historicus, geen enkele Romeinse schrijver en geen enkele Romeinse toneelschrijver ook maar de geringste hint achtergelaten dat hij ook maar het geringste besef had dat deze veronderstelde grootste van alle groten in hun midden was en predikte wat naar verluidt het grootste van alle nieuwe evangeliën is. Terwijl Caesar omvangrijke geschriften naliet die vandaag de dag nog steeds bestaan en bestudeerd kunnen worden door onze jongens en meisjes op de middelbare school, liet Christus zelf, die zogenaamd de grootste boodschap die de wereld ooit heeft gekend aan het nageslacht moest overbrengen, geen enkel stukje papier na waarop hij ook maar één woord had geschreven. De bijbelse literatuur zelf bevestigt dit en vermeldt alleen dat hij ooit in het zand heeft geschreven.

Vandaag de dag kunnen wij nog steeds Cicero;s grote redevoeringen en geschriften bestuderen. Hij heeft meer dan 800 brieven nagelaten die wij tot op de dag van vandaag kunnen bestuderen. Wij kunnen hele boeken bestuderen van wat Marcus Aurelius schreef, wij kunnen bestuderen wat Aristoteles schreef, wat Plato schreef, en tientallen anderen die schreven in de tijd van het eerste begin van de christelijke jaartelling, of er aan voorafgingen. Maar vreemd genoeg staat er geen woord op schrift dat kan worden toegeschreven aan Jezus Christus zelf. Bovendien hadden de Grieken en de Romeinen uit die tijd, en zelfs daarvoor en daarna, de beeldhouwkunst tot een hoog niveau ontwikkeld. Wij vinden bustes van Cicero, van Caesar, van Marcus Aurelius en ontelbare andere Griekse en Romeinse hoogwaardigheidsbekleders en lagere lichten, maar niemand leek het belangrijk genoeg te vinden om een beeltenis van Jezus Christus te beeldhouwen. En de reden is ongetwijfeld dat er in die tijd geen model was. Er waren in die tijd ongetwijfeld talrijke bekwame kunstenaars en schilders, maar opnieuw nam vreemd genoeg niemand de tijd of de belangstelling om een beeltenis te schilderen van deze naar verluidt grootste van alle leraren, die in feite werd uitgeroepen tot de "Zoon van God" die op aarde kwam. Maar er is nooit een schilderij gemaakt van deze man, die, zo wordt ons verteld, grote menigten om zich heen verzamelde en zelfs koning Herodes van Judea zelf grote consternatie en angst bezorgde. Nu is dit alles zeer, zeer vreemd, als, zoals de Bijbel beweert, de geboorte van Jezus Christus werd ingeluid met grote fanfare en grote aankondigingen. Engelen verkondigden zijn geboorte. Een bijzonder heldere ster wees zijn geboorteplaats aan. In Mattheüs 2:3 staat: "Toen Herodes, de koning, van deze dingen hoorde, werd hij verontrust en heel Jeruzalem met hem." Wij kunnen hieruit moeilijk opmaken dat niemand op de hoogte was van het feit dat de Koning der Joden, de grote Messias, was geboren, want in het voorgaande vers wordt ons verteld dat de wijzen naar Koning Herodes zelf kwamen en zeiden: "Waar is hij die geboren is als Koning der Joden, want wij hebben zijn ster in het Oosten gezien en wij komen hem aanbidden." Blijkbaar werd de gebeurtenis zelfs verlicht door een heldere ster uit de hemel.

In elk geval was koning Herodes, zo wordt ons in Mattheüs 3 verteld, zo bezorgd dat hij de wijzen naar Bethlehem stuurde om naarstig te zoeken naar het jonge kind om het bij hem te brengen, zodat hij het ongetwijfeld kon laten doden. Als het verhaal zich verder ontvouwt, leren we dat Jozef hiervan hoorde en in de nacht stilletjes wegglipte met zijn vrouw, het jonge kind en een ezel en naar Egypte vertrok. Toen Herodes ontdekte dat hij was beetgenomen, staat er dat hij "zeer vertoornd was en alle kinderen van twee jaar en jonger die in Bethlehem en op alle kusten daarvan waren, liet afslachten". Dit is een zeer drastische daad voor een koning, namelijk het vermoorden van alle kinderen onder de twee jaar in het land. Nogmaals, we kunnen moeilijk zeggen dat de geboorte van Jezus onaangekondigd, onaangekondigd en onopgemerkt was, volgens het verhaal in de bijbel. Het is echter zeer, zeer vreemd dat deze daad van Herodes, zo drastisch en misdadig hard als hij is, nergens anders in de geschiedenissen of geschriften van een van de andere talrijke schrijvers uit die tijd voorkomt. Alles wat we hebben zijn de beweringen van de mensen die het Nieuwe Testament hebben geschreven. In feite hebben degenen die het Nieuwe Testament schreven zoveel beweringen gedaan die niet stroken met de feiten, dat ze zelfs een nogal flagrante fout maakten door koning Herodes in het verhaal te betrekken. De geschiedenis vertelt ons dat in het jaar 1 voor Christus, toen Christus zou zijn geboren, Herodes al vier jaar dood was. Hij kon nauwelijks verontrust of zeer verbolgen zijn over de geboorte van iemand in het jaar 1 vóór Christus. Er is verder groot bewijs dat Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes nooit een van de hoofdstukken hebben geschreven die zogenaamd aan hen worden toegeschreven.

Het historische bewijs dat kan worden opgegraven onthult dat ze veel later zijn geschreven, niet in de tijd dat Jezus al die dingen zou hebben gezegd, maar ergens rond 30 tot 50 jaar later door een onbekende persoon of personen. Bovendien, als we de eerste vier boeken van het evangelie met elkaar vergelijken, die zogenaamd min of meer hetzelfde verhaal vertellen, blijkt dat ze elkaar op zoveel details tegenspreken dat men ze alleen maar zelf hoeft te lezen om ze eruit te pikken. Ik heb noch de tijd, noch de ruimte, noch de zin om op al deze tegenstrijdigheden in te gaan. Ze zijn te talrijk.

Nog Steeds Geen Bijbel in 300 C.E.
In die tijd had de christelijke beweging, hoewel zij naar verluidt bijna 300 jaar oud was, nog steeds geen geschreven tekst of "Bijbel". Onder de machtige en dictatoriale leiding van keizer Constantijn werd een vergadering van kerkvaders bijeengeroepen in Nicaea, een stad in Klein-Azië. Op deze bijeenkomst werden een aantal geschriften en geschriften bij elkaar gesleept en er ontstond een verhitte controverse over een periode van enkele maanden. Vele geschriften werden overwogen, besproken, bediscussieerd en herzien. Sommige werden herzien, sommige werden herschreven, sommige werden verworpen. Het uiteindelijke pakket dat uit het Concilie van Nicea voortkwam was wat het Nieuwe Testament werd genoemd, een tegenstrijdige, demente samenklontering van vergezochte onzin. Daaraan werd het Joodse "Oude Testament" toegevoegd. De christelijke beweging had nu een "Bijbel", met Constantijn als uiteindelijke scheidsrechter. Wanneer de verzamelde bisschoppen het niet eens wilden of konden worden, dreigde hij met zijn leger, dat buiten klaar stond, om naleving af te dwingen. Klaar om alle tegenstand de kop in te drukken. Constantijn oefende alle bevoegdheden van zijn positie uit, financieel, militair en in termen van wettelijke handhaving, om nu het christendom te bevorderen en alle tegenstand de kop in te drukken. Het christendom was nu op weg.

Joden Bedachten het Christendom.
Waar kwamen de ideeën van het christendom vandaan? De Joden, die verspreid waren over het hele Romeinse Rijk, zijn vanaf het vroegste begin van hun geschiedenis meesterlijke manipulatoren van andere volkeren geweest. Zij zijn altijd in oorlog geweest met de gastvolken die zij als een parasiet hebben geteisterd. Toen Rome tijdens de Joodse Oorlogen van 68-70 voor Christus de Joodse opstand in Judea neersloeg en Jeruzalem met de grond gelijk maakte, dorstten de Joden naar wraak. Zij zochten een manier om Rome, het Romeinse ras en zijn totale rijk te vernietigen. Zij hadden militaire tegenstand geprobeerd en hadden jammerlijk gefaald, omdat zij geen partij waren voor de superieure Romeinen. Zij zochten naar een alternatief - gedachtenmanipulatie door middel van religie - en zij vonden het juiste credo in een relatief onbelangrijke religieuze sekte genaamd de Essenen.

De Essenen
Toch is het bewijs overweldigend dat deze ideeën lang aan het christelijke tijdperk voorafgingen en dat het niet Christus was die ermee kwam, maar een Joodse sekte genaamd de Essenen die aan de rand van de Dode Zee leefden. Zij waren het die de ideeën uit de Bergrede, die aan Christus worden toegeschreven, al hadden ontwikkeld. Niet alleen hadden zij dezelfde ideeën ontwikkeld als in Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes, maar de bewoordingen, de formulering en de zinnen waren dezelfde en zij gingen 50 tot 150 jaar vooraf aan de veronderstelde tijd van de Bergrede. De Essenen waren een Joodse religieuze groep die leefde in ongeveer de eerste eeuw voor Christus en de eerste eeuw na Christus. We hebben belangrijke bronnen van hun hedendaagse geschriften in de historicus Josephus en ook in de filosoof Philo. Zij worden ook genoemd door diverse andere Romeinse en Griekse schrijvers uit die tijd, waarin hun religieuze leer zeer gedetailleerd wordt uiteengezet. In de afgelopen twintig jaar echter hebben de duizenden Dode Zee-rollen, waarvan er vele zijn geschreven door de Essenen zelf, een enorme hoeveelheid inzicht verschaft in hun religieuze leer, en bovenal onthullen zij dat zij de Bergrede woord voor woord voorafgingen en voorgingen, zodat de zogenaamde "nieuwe" leer van een figuur die in het jaar 1 v. Chr. uit de hemel zou zijn verschenen en in de jaren 3 tot 33 v. Chr. zou hebben gepredikt, noch origineel noch nieuw was. Verder leren we dat de Essenen bekend stonden om hun communistische samenleving, hun extreme vroomheid en zuiverheid en hun celibaat. Zij bezaten al hun wereldse goederen gemeenschappelijk en beschouwden privébezit als een kwaad dat hen zou kunnen afleiden van de heiligheid. Zij hielden zich bezig met landbouw en handwerk en beschouwden deze bezigheden als minder zondig dan andere. Ook doopten zij zich, en deze praktijk ging minstens honderd jaar vooraf aan de christelijke jaartelling. Er kan dus moeilijk aan de christelijke apostelen worden toegeschreven dat zij het doopritueel hebben ingesteld, zoals wordt beweerd.

Waarom, zal de gemiddelde lezer zich afvragen, is ons niet meer verteld over de Essenen als zij de oorspronkelijke beoefenaars van het christendom waren? Daar zijn twee goede en doorslaggevende antwoorden voor. De christenen van hun kant, hoewel de vroege christelijke vaders goed op de hoogte waren van de leringen en geschriften van de Essenen, namen alle mogelijke maatregelen om deze te vernietigen en uit de circulatie te zuiveren. Zij wilden namelijk niet dat hun aanwezigheid bekend werd, omdat dit hun dogma zou ondermijnen dat Christus de oorsprong was van de Nieuwe Leer. Het zou de bewering onmogelijk maken dat dit een grote nieuwe openbaring was die door God zelf te midden van hosanna's en engelengezang was uitgezonden. De Joden daarentegen wilden de aanwezigheid van de Essenen niet onthullen, omdat zij elk verband tussen de Joden en de nieuwe religieuze leer die zij aan de heidenen gingen toedienen, volledig wilden verbergen. Zij gingen zelfs tot het uiterste om er vijandig tegenover te staan. Voordat ik verder inga op de zeer verhelderende en zeer interessante Dode Zee-rollen, wil ik nog één punt naar voren brengen, namelijk dat de oorspronkelijke manuscripten waarop het Nieuwe Testament zogenaamd is gebaseerd, altijd worden vertaald uit het "oorspronkelijke Grieks". Aangezien het Nieuwe Testament keer op keer herhaalt dat Paulus tot zijn kudde in het Joods sprak en dat Jezus in het Joods sprak en dat de apostelen Joods waren, waarom zijn de manuscripten dan allemaal in het Grieks? De historische feiten kloppen: de Joodse hiërarchie en ongetwijfeld de hele samenzwering was goed gecoördineerd en had vele, vele leden en medewerkers. Het werd helemaal niet geschreven ten tijde van Christus, maar de beweging kreeg grote promotie door de gezamenlijke inspanningen van de Joodse natie. Toen zij zich verder organiseerden en hun ideeën verder promootten, werden deze aanzienlijk later op schrift gesteld dan de jaren 30 tot 33 v. Chr. toen Christus zogenaamd naar buiten kwam met deze opzienbarende en "nieuwe" openbaringen. De conclusies zijn dat zij werden geschreven door Joodse personen waarvan wij de identiteit nooit zullen kennen en dat zij collectief werden geschreven door vele auteurs, van tijd tot tijd werden herzien en niet alleen in hun oorspronkelijke vorming en formulering, maar door de eeuwen heen steeds weer werden herzien om effectievere en overtuigender propaganda te worden. Wij willen echter verder ingaan op de leer van de Essenen en wie zij waren en waarom hun specifieke leer door de Joden werd aangegrepen om er een goed gedistilleerd giftig brouwsel van te maken en vervolgens aan de niet-Joden te worden gevoerd.

De Dode Zee-rollen, die talrijker en veel onthullender zijn dan de Joodse pers van vandaag ons heeft laten weten, vertellen ons veel over de leer en het leven van de Essenen. Een van de belangrijke dingen die zij ons vertellen over de Essenen is dat zij van de aardbodem verdwenen na een bestaan van ongeveer twee eeuwen, waarvan de einddatum ergens rond het jaar 100 voor Christus ligt. Omdat zij buiten de hoofdstroom van de Joodse activiteiten en gedachten stonden, merkten de Joden niettemin van hen op dat dit soort leer een volk kon ruïneren en vernietigen. De Joden, op zoek naar een manier om de Romeinse natie te vernietigen, die in het jaar 70 voor Christus Jeruzalem had verwoest en met de grond gelijk gemaakt, merkten goed op wat deze leer inhield en besloten deze op de Romeinen toe te passen.

Het Essenisme was eigenlijk een revolutionaire nieuwe vorm van sociale orde, een ideaal coöperatief gemenebest in het klein. In plaats van de Messias was het ideaal van de Essenen de "Leraar der Gerechtigheid". Zij stelden een nieuwe coöperatieve gemeenschappelijke broederschap in en waren de eerste religieuze gemeenschap die de sacramenten van het doopsel en de eucharistische maaltijd instelde en in acht nam. Verder was de "Leraar der Gerechtigheid" zoals verkondigd door de Essenen misschien niet de eerste pacifist in de geschiedenis, maar hij was wel de eerste die zijn pacifistische theorieën ten uitvoer bracht met een algemene praktische maatregel, die, indien algemeen aangenomen, de oorlog zou afschaffen. Dit was natuurlijk een prachtige godsdienst voor de Joden om aan de Romeinen te verkopen, want als zij de Romeinen in onderdanige pacifisten zouden veranderen, konden zij hen daarna zeker spoedig volledig overheersen. En dit deden zij. De Essenen leefden in het gebied van Qumran bij de Dode Zee en volgens Philo, de Joodse filosoof en schrijver uit die tijd, "stond de broederschap van de Essenen niet toe dat er wapens werden gemaakt of dat er in hun gemeenschap pijlen, speren of zwaarden werden gemaakt of oorlogstuig werd gemaakt, noch dat iemand zich bezighield met een militaire bezigheid, of zelfs maar met vreedzame praktijken die gemakkelijk tot onheil konden worden aangewend." Niet alleen Philo vertelt ons over de Essenen, maar ook Josephus en Plinius, beide hedendaagse historici, vertellen ons veel over de Essenen. Zoals gezegd, komt er ook veel naar voren uit de studie van de Dode Zee-rollen. Het overheersende feit dat naar voren komt uit de studie van de geschriften van de historici uit die tijd en de Dode Zee-rollen is dit enorm belangrijke feit:
Namelijk dat het geloof, de leer en de praktijken die aan Jezus Christus worden toegeschreven, hoewel niet in alle opzichten identiek aan die van de school van Essenen, toch dichter bij die van de Essenen stonden dan bij die van de bisschoppen van het Oecumenisch Concilie dat de geloofsbelijdenis van Nicea van het orthodoxe christendom vaststelde.

We kunnen dus tot de voor de hand liggende conclusie komen dat de christelijke overtuigingen en leerstellingen zoals die door Christus in de Bergrede zouden zijn verkondigd, helemaal niet op dat moment zijn ontstaan, maar minstens 100 jaar eerder uit een Joodse sekte, de Essenen, die in de buurt van de Dode Zee leefden; dat de Oudsten van het Sanhedrin deze leer erkenden als dodelijk en suïcidaal; dat zij deze leer verder namen en destilleerden en verfijnden tot een werkend credo; de Joden vervolgens met veel energie en enorme hoeveelheden propaganda (waarin zij uitblinken) deze giftige leer promootten en verspreidden onder de Romeinen. Het op schrift stellen van dit credo in wat nu het Nieuwe Testament wordt genoemd, ontwikkelde zich in de loop van de volgende eeuwen. Het werd geschreven door personen die ons vandaag de dag onbekend zijn, maar ongetwijfeld van Joodse afkomst. Om het een mystieke en hemelse vergoddelijking te geven, bedachten zij bovendien de persoon van Jezus Christus, en beweerden zij dat hij de "Zoon van God" was. Toen zij vervolgens de basis hadden gelegd voor deze nieuwe kerk, consolideerden zij die macht op een bijeenkomst in Nicea, waar de oprichting van de nieuwe kerk werd bekrachtigd, de geloofsbelijdenis geformaliseerd en van een officiële heiligverklaring voorzien. Zo werd, in het kort, de nieuwe kerk en de nieuwe religie van "Jezus Christus" gelanceerd, die uit de lucht was gegrepen. In de authentieke geschiedenis is geen enkel spoor te vinden van de persoon Jezus Christus. Niettemin zou dit nieuw verzonnen idee van Jezus Christus, de Zoon van God, met al zijn suïcidale doctrines, weldra het grote Romeinse Rijk en de grote Witte beschaving die daarmee gepaard ging, in puin leggen. Nooit meer kon het Witte Ras de controle van de Joden afschudden. Nooit meer kreeg de Witte Man de controle over zijn eigen denken, zijn eigen godsdienst, zijn eigen financiën, noch zijn eigen regering. Tot op de dag van vandaag heeft het Witte Ras de controle over zijn eigen lot niet herwonnen.

De Dood van de Romeinen.
Wij weten allemaal wat er gebeurde met de Romeinen, kort nadat zij waren "bekeerd" tot het christendom. Omdat hun instincten waren afgestompt en hun denken was geperverteerd in het zich zorgen maken over de spoken in de lucht in plaats van te strijden voor hun eigen overleving en vooruitgang, raakten zij spoedig in de vergetelheid. Ze verdwenen van het toneel van de geschiedenis. Zij betaalden de straf voor het feit dat zij zich lieten verminken en hun eeuwige vijand, de Jood, niet herkenden.
Dat zijn de gevolgen van het niet herkennen van je vijand, en je kunt je natuurlijk niet verdedigen tegen een vijand die je niet kunt of wilt herkennen.

De joods-christelijke bijbel is een massa tegenstrijdigheden die aan alle kanten van elke kwestie iets positiefs en negatiefs te zeggen heeft. Het is als een muziekinstrument - je kunt er elk gewenst wijsje op spelen. Door er die specifieke passages uit te pikken die bij uw argument passen en alle andere passages die het tegenspreken te negeren, kunt u God en de bijbel aan uw kant hebben om uw argument, welk argument dan ook, te ondersteunen. Zoals de Joden vaak hebben opgemerkt, roepen zij altijd eerst de hulp in van domme predikers om hun bijtende ideeën te helpen verspreiden. De passages die nu werden benadrukt waren dat "wij allen Gods kinderen zijn", dat "wij allen gelijk zijn in de ogen van de Heer", dat "wij allen een ziel hebben", dat Jezus kwam om "alle zondaars te redden", en een heleboel soortgelijke onzin.

[De Joden zijn meesters in het argumenteren. Zij profiteren ervan om hun jongeren in hun Yeshivas (Joodse religieuze scholen) argumentatietactieken aan te leren].

Infiltratie van de Joden.
Rond deze tijd werd Rome zelf geïnfiltreerd door een vreemd volk dat dodelijker, verraderlijker en vasthoudender zou blijken dan de Carthagers. Volgens een Joodse Encyclopedie dateren de eerste berichten over Joodse vestiging in Rome van 139 voor Christus, maar ze waren er ongetwijfeld al veel eerder. Er staat dat Rome de oudste ononderbroken Joodse nederzetting ter wereld is. In tegenstelling tot de Carthagers waren de Joden geen militaire bedreiging, maar eerder een interne ziekte of virus, zij ondermijnden en verziekten het hele politieke lichaam, cultureel, economisch, religieus, moreel en raciaal.

Joden hadden rassenreligie. Het antwoord op de vraag is dit: de Joden bezaten toen, net als nu, een sterke rassenreligie, en zij hebben zich de afgelopen vijfduizend jaar rond hun religie geschaard met ras als kern. Wij hebben het belang van een rassenreligie al bestudeerd in het vorige hoofdstuk en zullen daar in volgende hoofdstukken meer over zeggen. In hun opstand tegen de Romeinen werden de Joden militair volledig verwoest. Zij beseften dat zij de Romeinen nooit konden evenaren in een wapengevecht.

Verspreiding. Maar ze hadden nog een aantal andere factoren in hun voordeel. In tegenstelling tot Carthago waren zij niet in een specifiek geografisch gebied samengebracht. In feite waren ze verspreid over de hele Romeinse wereld en specialiseerden ze zich zelfs toen al in slavenhandel, financiën en handel. Net als nu bestreken zij alle zenuwcentra van de macht. De verspreiding uit Jeruzalem en Judea verzwakte de Joodse besmetting op de levensaders van het Romeinse Rijk niet, maar versterkte deze alleen maar.

Geplande Wraak.
Collectief planden zij wraak op de Romeinen, voor wie zij een intense en ziekelijke haat koesterden. In feite haten de Joden altijd het beste in het Arische ras en zetten zij zich instinctief in om het beste te vernietigen.
Aangezien de Joden wisten dat zij geen kans maakten om de Romeinen militair te vernietigen, spanden zij samen om hun machtigste wapen te gebruiken - manipulatie van de geest, en zij kozen religie als het middel om dat te doen.

De Christelijke Kerken.
Elk credo en leerstuk dat het christendom in de afgelopen 17 eeuwen heeft omarmd, heeft ons denken beïnvloed in de richting van down-breeding van ons ras. Het christendom ageert voortdurend en onophoudelijk tegen de fitten en de bekwamen en richt onze belangstelling en sympathie op het helpen van de zieken, de lammen, de blinden, de armen van geest, de debielen en de idioten, door leringen als "Zalig zijn de armen van geest" (de debielen); "Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde erven". Het idee zelf dat we allemaal gelijk zijn in de ogen van een denkbeeldige spook is gewoon weer een herhaling van de oude Joodse gelijkheidsbedrog en leidt onvermijdelijk tot rassenvermenging.

De aangeboren neiging tot mededogen van de blanke man is de achilleshiel die zijn eigen ergste vijand is geweest sinds het joodse christendom de Romeinen veroverde en vernietigde. Terwijl elke andere soort in de natuur instinctief de buitenbeentjes verwerpt en verwijdert, doet het blanke ras domweg het tegenovergestelde.

De oude Grieken deden aan eugenetica. Het idee van eugenetica is niet nieuw. De Spartanen van het oude Griekenland in de vijfde eeuw voor Christus waren zich er al van bewust en voerden veel uit van wat wij vandaag voorstellen.

Joden Hoogste Racisten.
Terwijl al deze rassenvermengende propaganda gericht is op de [niet-Joden], drukken de Joden een volledig tegenovergestelde lijn uit naar hun eigen volk. De Joden zijn gele Semieten, zijn rassenbewust en fanatiek trouw aan hun eigen volk, en prediken rassenschuwheid tegenover hun eigen volk. Via hun synagogen, via hun eigen Joodse pers, via de duizenden uitsluitend Joodse organisaties waarschuwen zij met klem tegen interraciale huwelijken, tegen interreligieuze huwelijken. Geen rassenvermenging voor Joden. Kortom, de Jood, die de verbastering van het blanke ras venijnig bevordert, waakt vurig over zijn eigen ras. In Israël is iedereen die niet uit een Joodse moeder is geboren een goy, een niet-jood, een buitenstaander, en kan niet in Israël trouwen of begraven worden, noch kan hij burger worden of andere burgerrechten van een geboren Jood genieten. Raciale solidariteit is aan de orde van de dag, of een Jood nu in Israël woont of ergens anders in de wereld.

De Jood draagt het buitenaardse reptielengen via de moeder, dat recessief is. De waterspuwerachtige trekken van de Joodse beroemdheden Rodney Dangerfield, Larry King, Bela Abzug, Don Rickles en vele anderen liggen voor de hand. Om geaccepteerd te worden onder orthodoxen (joodse kenners) moet men een joodse moeder hebben. De genen komen niet overeen en het Joodse volk wordt geplaagd door een groot aantal zeldzame ziekten zoals "Tay Sachs", de ziekte van Berger, multiple sclerose en vele andere. De Joden zelf geven zelfs toe dat er een gemeenschappelijk gen is waartoe ze allemaal kunnen worden herleid. LINK

Gedachtenpolitie.
Aangezien de Joden de laatste duizenden jaren de meest gemene samenzwering uit de geschiedenis hebben uitgevoerd, namelijk de vernietiging en overname van alle andere volkeren - zijn zij zo fanatiek dat zij paranoïde zijn over spionage en het verzamelen van informatie over hun vijanden. En dat is begrijpelijk. Aangezien de afschuwelijke misdaad die zij begaan allemaal gebaseerd is op geheimhouding en bedrog, is het een zeer hachelijke zaak om het deksel op hun samenzwering te houden. Dus gaan ze verwoed aan de slag met allerlei apparaten, spionageorganisaties en middelen om inlichtingen te verzamelen die de grenzen van het niet-Joodse verstand zouden doen wankelen. De Joden willen niet alleen weten wat hun vijanden (iedereen is hun vijand) doen, maar ook wat zij van plan zijn. In feite willen zij, voor zover mogelijk, weten wat iedereen denkt, voordat dit denken wordt omgezet in actie.

De A.D.L.
De A.D.L., kort voor Anti-Defamation League, is in Amerika. Ogenschijnlijk pretendeert zij Joodse belangen te beschermen en de verspreiding van "antisemitisme" te voorkomen. Waarom de Joden dit nodig vinden terwijl de Engelsen, de Duitsers, de Italianen of andere etnische groepen dergelijke beschermingsmaatregelen onnodig vinden, hebben zij nooit uitgelegd. Maar in werkelijkheid is de A.D.L. veel, veel meer dan dat. Vermoedelijk is het een uitloper van de Joodse B'nai B'rith, maar in werkelijkheid is het de belangrijkste krachtcentrale van dit Joodse gezelschap. In werkelijkheid is het een machtige, goed gefinancierde spionageoperatie binnen onze eigen grenzen, die niet alleen informatie verzamelt over politici, maatschappelijke organisaties en diverse personen, maar over alles en iedereen waarvan zij zelfs maar vermoeden dat het de Joodse samenzwering zou kunnen verraden. Zij beschikken over enorme bestanden en elektronische computers die kunnen wedijveren met de F.B.I. en de C.I.A. zelf, en alle informatie die de F.B.I. of C.I.A. zou kunnen hebben en die nuttig wordt geacht voor de A.D.L., wordt onmiddellijk aan deze laatste doorgegeven.

Censuur.
De activiteiten van de A.D.L. gaan nog veel verder. Zij zijn uiterst actief in de politiek - zij bevorderen degenen die nuttig zijn voor de Joden en vernietigen degenen die als onwillig kunnen worden beschouwd. Zij controleren ook alle boeken, tijdschriften, kranten, alle nieuwsmedia, bewegingen of wat dan ook - alles wat de Joodse samenzwering zou kunnen beïnvloeden - en dit omvat zowat alles van enige betekenis dat in dit land gebeurt. Propaganda maken. Zij verzinnen agressief, indien nodig, nieuwsverhalen en planten die in de hoofdstroom van de nieuwsmedia - T.V., kranten, enz. Zij publiceren niet alleen een groot aantal artikelen voor verspreiding, maar zij publiceren ook een groot aantal boeken die ofwel gunstig zijn voor Israël en de Joden ofwel hun vijanden venijnig aanvallen.