Waarom Nationaal-Socialisme Niet Racistisch is
door
David Myatt



Nationaal-Socialistisch Duitsland en Moslims


Straatverkoper in Berlijn, NS Duitsland

Nationaal-Socialistisch Duitsland:

De regering en ambtenaren van nationaal-socialistisch Duitsland deden hun uiterste best om de ethiek van het nationaal-socialisme te handhaven en na te leven, zoals elke echte nationaal-socialist, zelfs na de nederlaag van NS-Duitsland in wat bekend is geworden als de Eerste Zionistische Oorlog.

Zo werden in NS-Duitsland groepen als moslims en boeddhisten volledig gerespecteerd en mochten zij hun godsdienst vrij belijden. In de vooroorlogse jaren hielp NS-Duitsland bij de organisatie van een panislamitisch wereldcongres in Berlijn. In Berlijn zelf woonden bloeiende moslim- en boeddhistische gemeenschappen van vele rassen, en de Berlijnse moskee hield zelfs tijdens de oorlogsjaren regelmatig gebeden, die werden bijgewoond door Arabieren, Indiërs, Turken, Afghanen en mensen van vele andere rassen. De Berlijnse moskee was inderdaad een van de weinige gebouwen die de dodelijke, willekeurige bombardementen overleefde, en hoewel beschadigd, was het duidelijk herkenbaar als moskee tussen het omringende puin.

NS Duitsland was de thuisbasis van ballingen van vele rassen, waaronder gerespecteerde personen als Subhas Chandra Bose, leider van het Indiase Nationale Leger, en Mohammed Amin al-Husseini, de grootmoefti van Jeruzalem. Beiden ontvingen aanzienlijke financiële steun van de Duitse regering en beiden werkten enthousiast samen met Hitler.

Er was natuurlijk ook de alliantie met Japan, en terwijl de geallieerden - en met name de Amerikanen - zich wentelden in denigrerende anti-Japanse propaganda (veel Amerikaanse GI's dachten dat "de Jappen" niet menselijk waren) prezen de Duitsers hun deugden aan en beschouwden hen als "strijdmakkers". Terwijl de Duitsers admiraal Isoroku Yamamoto eerden met een van hun hoogste onderscheidingen voor dapperheid, een Ridderkruis met Eikenbladeren en Zwaarden, roeiden Amerikaanse GI's meedogenloos Japanse soldaten uit. Het was gebruikelijk dat zij "geen gevangenen namen" en elke Japanse soldaat die zich overgaf executeerden. Overigens werden ook twee andere Japanse strijders door Duitsland geëerd met het Ridderkruis met Eikenbladeren.


Isoroku Yamamoto
Er waren natuurlijk ook de banden tussen NS-Duitsland, de SS en verschillende moslim- en Arabische organisaties, zelfs vóór de Eerste Zionistische Oorlog. Zo vereerde de Egyptische Greenshirt-organisatie zowel Mussolini als Adolf Hitler, terwijl Hassan Al-Banna, de oprichter van de Moslimbroederschap (die tot op de dag van vandaag voortleeft in organisaties als Hamas), verschillende complimenteuze opmerkingen maakte over Hitler. Er was ook een pro-Nationaal-Socialistische couppoging in Irak, geleid door Rashid Ali.

Dus, terwijl de Britten in Egypte en Palestina de Arabieren behandelden als veroverde onderdanen, behandelden de Duitsers hen als gelijken, als kameraden en met respect voor hun cultuur, en zelfs tot op de dag van vandaag herinneren veel Arabieren zich met liefde hun ontmoetingen met deze "nazi's". Egypte zou na de oorlog een soort toevluchtsoord voor nationaal-socialisten worden, met honderden voormalige SS'ers en Duitse officieren die de naoorlogse anti-Britse regering van Gamal Abdal Nasser hielpen, die banden had met de Moslimbroederschap en een familielid was van de Egyptische uitgever die een Arabische versie van Mein Kampf publiceerde.

Tot deze SS en Duitse officieren behoorden generaal-majoor Otto Ernst Remer, Joachim Däumling, voormalig Gestapo hoofd in Düsseldorf, en SS officier Bernhard Bender, die zich naar verluidt ook tot de Islam bekeerde.

Het meest onthullend zijn misschien wel de vriendschappelijke banden tussen NS Duitsland, de SS en verschillende Joodse organisaties. Van SS-officier Adolf Eichmann is bekend dat hij in de jaren voor de oorlog naar Palestina reisde, waar hij joodse kolonisten, joodse leiders en Duitse agenten ontmoette. Zijn betrekkingen met deze Joden waren altijd zeer hartelijk en vriendelijk.

Van bijzonder belang is de poging in 1941 (52yf) van de Joodse groep Irgun Zevai Leumi (bij de Britten in Palestina bekend als de Stern-bende) om samen te werken met Hitler en Duitsland:

"Op voorwaarde dat de Duitse regering de nationale aspiraties van de 'Beweging voor de Vrijheid van Israël' (Lehi) erkent, stelt de Nationale Militaire Organisatie (NMO) voor om deel te nemen aan de oorlog aan de zijde van Duitsland...". [Document nummer E234151-8 bij Yad Vachem in Jeruzalem].

De Duitse NS-regering weigerde echter dergelijke Joodse "nationale aspiraties" te erkennen, omdat het in strijd was met het beleid van hun bondgenoot Mohammed Amin al-Husseini, die tegen de oprichting van een Joodse staat in Palestina was. De poging tot Joodse samenwerking mislukte dus.

Conclusie: Om Waffen-SS Generaal Leon Degrelle te citeren:

"Duits racialisme betekende het herontdekken van de creatieve waarden van hun eigen ras, het herontdekken van hun cultuur. Het was een zoektocht naar uitmuntendheid, een nobel ideaal. Het nationaalsocialistische racialisme was niet tegen de andere rassen, maar voor het eigen ras. Het streefde naar verdediging en verbetering van zijn ras, en wenste dat alle andere rassen hetzelfde deden voor zichzelf. Dat bleek toen de Waffen SS haar gelederen uitbreidde met 60.000 islamitische SS'ers. De Waffen SS respecteerde hun levenswijze, hun gebruiken en hun religieuze overtuigingen. Elk Islamitisch SS-bataljon had een imam, elke compagnie had een mullah. Het was onze gemeenschappelijke wens dat hun kwaliteiten het best tot hun recht zouden komen. Dit was ons racisme. Ik was erbij toen elk van mijn islamitische kameraden tijdens het nieuwe jaar een persoonlijk geschenk van Hitler kreeg. Het was een hanger met een kleine Koran. Hitler eerde hen met dit kleine symbolische geschenk. Hij eerde hen met het belangrijkste aspect van hun leven en hun geschiedenis. Het nationaalsocialistische racialisme was trouw aan het Duitse ras en respecteerde alle andere rassen volledig." Leon Degrelle - Epic: Het verhaal van de Waffen SS (Lezing gegeven in 1982). Herdrukt in The Journal of Historical Review, vol. 3, no. 4, pp. 441-468.

Zelf heb ik getracht het doel van ons leven als mens te begrijpen, en daarom heb ik uit de eerste hand op een praktische manier de meeste grote religies van de wereld bestudeerd - boeddhisme, taoïsme, hindoeïsme, christendom, islam - evenals de filosofie van Aristoteles tot Heidegger, de literatuur van Homerus tot Mishima, en de wetenschap vanaf haar eerste begin. Ik heb lange uren doorgebracht, dag na dag, vaak week na week en soms maand na maand, pratend met moslimgeleerden, boeddhistische en taoïstische meesters, christelijke priesters en theologen, hindoeïstische asceten en een groot aantal gewone mensen van verschillende godsdiensten, culturen en rassen. Mijn eigen leven, mijn eigen ervaringen tussen de verschillende culturen, de verschillende godsdiensten, van de wereld, onthullen de waarheid van het nationaal-socialisme: zijn verlangen naar harmonie, eer en orde. Mijn eigen leven, mijn ervaringen en mijn nationaal-socialistische geschriften leggen de propagandaleugens bloot van de tegenstanders van het nationaal-socialisme: de sociale ingenieurs die door de woeker van een wereldwijd consumentenkapitalisme deze planeet en haar volkeren willen uitbuiten en zo diversiteit en verschil en alles wat nobel en evolutionair is, willen vernietigen.

Een echte Nationaal-Socialist "haat" mensen van andere rassen niet, net zomin als Nationaal-Socialisten respectloos omgaan met de gewoonten, de godsdienst, de levenswijze van mensen van andere rassen.

Zoals ik al vaak heb gezegd en geschreven, respecteren wij nationaal-socialisten andere culturen en mensen van andere rassen, omdat wij eer hoog houden. Eer betekent beschaafd zijn; het betekent manieren hebben: beleefd zijn, terughoudend in het openbaar, enzovoort. Eer betekent mensen met hoffelijkheid en respect behandelen, ongeacht hun ras en cultuur. Wij nationaal-socialisten zijn van mening dat iemand trots moet zijn op zijn eigen cultuur en erfgoed, respect moet hebben voor zijn voorouders en zijn voorouderlijke levenswijze, en moet accepteren dat andere volkeren het recht hebben ook trots te zijn op hun eigen cultuur en erfgoed. Het ideaal is een streven naar wederzijds begrip en respect. Wat wij moeten onthouden is dat telkens wanneer wij de woorden racisme en racist horen of zien, wij de zionistische maakbaarheid aan het werk horen en zien. Het is onze plicht, als Ariërs, om onze eigen Arische waarden van persoonlijke eer en trouw aan ons volk hoog te houden en na te streven.

________________________________________

David Myatt
111yf

KLIK OP DE LINKS VOOR YOUTUBE VIDEO'S HIERONDER:

Himmler Inspecteert Moslim Vrijwilligers van de Wehrmacht (Dec 1943)

1941 De Grootmoefti ontmoet Hitler

Bewijs van Zwarte Nazi's - Hoeveel andere leugens worden er verteld over Duitsland en WO2?

TERUG NAAR DE ECHTE HOLOCAUST