DE ECHTE HOLOCAUST
Het bombarderen van Dresden: Een Daad van Genocide


Na zeer korte tijd", meldt een vrouw, zelf een evacué uit Keulen, opgesloten in een andere kelder, "moesten we onze gasmaskers en -brillen opzetten. Rook en dampen stroomden door de gaten in de keldermuren vanuit de kelders aan weerszijden. Er waren echter geen gasmaskers voor de kinderen. De mensen die het meest leden waren de ouderen en de kinderen. Met eigen ogen moest ik toezien hoe een drie weken oude baby in de armen van zijn moeder stikte.

'Op het plein stonden duizenden mensen opeengepakt schouder aan schouder, niet in paniek maar heel zwijgzaam en stil. Boven hen woedden de branden. Bij de ingang van het station werden de hopen dode kinderen en anderen al opgestapeld, terwijl ze uit het station werden gebracht. 'Er moet een kindertrein op het station zijn geweest.' Er werden steeds meer doden opgestapeld. Ik nam een van hun dekens mee voor een van mijn baby's, die niet dood maar levend en vreselijk koud waren. In de ochtend kwamen enkele oudere S.A. mannen en één van hen hielp mij en mijn familie om door de stad in veiligheid te komen. 1

Het bombardement op Dresden was net zo gruwelijk als dat op Hiroshima en Nagasaki. Dresden was een ongewapende stad, en was een van de belangrijkste culturele centra in Duitsland. Het bombardement op Dresden was een daad van genocide tegen het Duitse volk en aangezien dit zeer laat in de oorlog plaatsvond, in maart 1945, werd de aanval uitgevoerd om het Duitse moreel verder te breken. De aanval werd uitgevoerd met brandbommen, en wel zodanig dat bijna alle zuurstof uit de stad werd gezogen en Dresden in de as werd gelegd. Het lijden van de onschuldigen was onvoorstelbaar groot. Dit bombardement was, net als de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki, een directe aanval op ongewapende burgers. De gekozen data voor deze specifieke aanval op het Duitse volk vielen samen met de christelijke feestdag "Aswoensdag". Weinig mensen zijn zich bewust van het feit dat de "Heilige Bijbel" niets anders is dan een boek van Joodse hekserij. Voor meer hierover zie Het Christendom Ontmaskeren. De Joden gebruikten deze specifieke datum [het richten van de geestelijke energie van de christenen] om Dresden tot ASSEN te reduceren.

De brand in Dresden voedde het vermoeden dat de westerse geallieerden alleen geïnteresseerd waren in de liquidatie van het Duitse volk", aldus de inspecteur van de Duitse brandweer in na de oorlog geschreven memoires. Voor degenen in Dresden die de eerste aanval hadden overleefd, leek alles wat hen was verteld over het Morgenthau Plan van de geallieerden maar al te snel werkelijkheid te worden. 2
"Zoals de meeste historische Joodse militaire operaties, vonden de grote bloedbaden van de Tweede Wereldoorlog niet plaats op het slagveld, maar in vreedzame buurtgemeenschappen. Dit was in overeenstemming met het dictaat van het Boek Esther, dat de Joden opdraagt vrouwen en kinderen af te slachten en de families uit te roeien van hen die zich tegen hen durven te verzetten.

Zo was het in Dresden, een historisch Duits cultureel centrum, waar vele duizenden Duitse vrouwen en kinderen, vluchtelingen van het communisme, zich hadden verzameld. Het Rode Kruis verzekerde hen dat ze veilig zouden zijn, ook al maakten de Joodse generaals zich op om de mannen te vermoorden. De bloeddorstige Joden wilden niet alleen zoveel mogelijk Duitse burgers vermoorden, maar ook alle bewijzen van de westerse beschaving uitwissen, de grootste voorbeelden van de blanke cultuur die in Dresden waren verzameld, het onvervangbare porselein, de kostbare schilderijen, de barokke meubels en de rococo-huizen met hun in steen gehouwen poëzie. Alles werd verwoest in een massabombardement waarbij ongeveer 300.000 Duitse burgers omkwamen in een stad die niet eens een militair doel was!

Net als Dresden was ook Hiroshima een oud cultureel centrum, zonder zichtbaar militair doel. Ook de niet-strijdende families stierven met honderdduizenden tegelijk. Velen werden onmiddellijk verpulverd door de eerste atoombom die ooit bij een militaire operatie werd gebruikt, maar duizenden andere slachtoffers leefden nog jaren voort, verminkt en verbrand, hun ledematen en organen langzaam wegrottend door stralingsvergiftiging. Zelfs terwijl de Japanse ambtenaren wanhopig om vrede vroegen, gaven de Joden haastig opdracht tot het gooien van een tweede atoombom, deze op Nagasaki, waarmee ze een tweede "test" uitvoerden van hun hellebom tegen hulpeloze niet-strijders, zoals voorgeschreven in het boek Esther. Opnieuw stierven honderdduizenden burgers op gruwelijke wijze."

"Voor de Tweede Wereldoorlog werd Dresden 'het Florence van de Elbe' genoemd en werd het beschouwd als een van de mooiste steden ter wereld vanwege zijn architectuur en musea. De bijdrage van Dresden aan de oorlogsinspanning was minimaal in vergelijking met andere Duitse steden. In februari 1945 zochten vluchtelingen die vluchtten voor de Russische opmars in het oosten er hun toevlucht."
"In de nacht van 13 februari daalden honderden RAF-bommenwerpers in twee golven neer op Dresden en dropten hun dodelijke lading lukraak boven de stad. De luchtverdediging van de stad was zo zwak dat slechts zes Lancaster bommenwerpers werden neergeschoten. Tegen de ochtend hadden ongeveer 800 Britse bommenwerpers 1.478 ton bommen met hoog explosief en 1.182 ton brandbommen op Dresden gedropt, waardoor een grote vuurstorm ontstond die het grootste deel van de stad verwoestte en talrijke burgers doodde. Later die dag, toen overlevenden zich een weg baanden uit de smeulende stad, begonnen meer dan 300 Amerikaanse bommenwerpers de spoorwegen, bruggen en transportfaciliteiten van Dresden te bombarderen, waarbij nog eens duizenden doden vielen. Op 15 februari zetten nog eens 200 Amerikaanse bommenwerpers hun aanval op de infrastructuur van de stad voort. In totaal dropten de bommenwerpers van de U.S. Eighth Air Force 954 ton bommen met hoog explosief en 294 ton brandbommen op Dresden. Later zou de Eighth Air Force nog eens 2.800 ton bommen op Dresden gooien in drie andere aanvallen voor het einde van de oorlog."
"Aan het einde van de oorlog was Dresden zo zwaar beschadigd dat de stad in feite met de grond gelijk gemaakt was. Een handvol historische gebouwen - het Zwinger Paleis, de Staatsopera van Dresden en verschillende mooie kerken - werden zorgvuldig uit het puin herbouwd, maar de rest van de stad werd herbouwd met eenvoudige moderne gebouwen. De Amerikaanse schrijver Kurt Vonnegut, die tijdens de geallieerde aanval krijgsgevangene was in Dresden en in zijn boek Slaughterhouse-Five de controversiële gebeurtenis behandelde, zei over het naoorlogse Dresden: "Het leek veel op Dayton, Ohio, meer open ruimtes dan Dayton heeft. Er moeten tonnen menselijk beendermeel in de grond zitten."" 3

"De straten waren bezaaid met honderden lijken," beschreef S.S. Obergruppenführer Kehrl, "Moeders met hun kinderen, jongeren en bejaarden; soms waren hun lichamen verkoold en verbrand, soms onaangeroerd; soms waren ze gekleed, soms naakt, met een wasbleke bleekheid als poppen van kleermakers. Ze lagen in elke houding, nu eens rustig en beheerst, dan weer afschuwelijk verwrongen, met de laatste strijd van de dood schreeuwend in elke lijn van hun gezicht. Zelfs degenen die de openbare schuilkelders hadden bereikt, waren niet ontsnapt; daar waren de taferelen weinig anders, alleen daar waar paniek was uitgebroken omdat de mensen zich de aard van het lot realiseerden waaraan ze nooit zouden ontkomen. "Hier en daar verraadde de plaatsing van de resten van botten en schedels hoe de bewoners met elkaar hadden gevochten om uit hun begraven gevangenissen te ontsnappen. Toen reddingsteams na enkele weken eindelijk de hermetisch afgesloten bunkers en schuilplaatsen konden binnendringen, was de hitte die er heerste zo intens geweest dat er niets van de inzittenden overbleef; in één bunker bleef een zacht golvende laag grijze as achter, waarvan het aantal slachtoffers door de artsen slechts kon worden geschat op "tussen de 250 en 300". Artsen werden vaak ingezet bij deze gruwelijke taken van telling, omdat het Duitse Bureau voor de Statistiek van het Reich tot 31 januari 1945 zeer nauwgezet zijn statistische tabellen en gegevens samenstelde. Poelen van gesmolten metaal, die vroeger de potten, pannen en kookgerei waren geweest die erin waren gebracht, getuigden verder van de ongewone temperaturen in deze bunkers. De taak om de lichamen te bergen werd toegewezen aan de Sicherheitsund Hilfsdienst (S.H.D. ), de Reddings- en Reparatiedienst, die was georganiseerd in vijf divisies: de brandweer, bestaande uit lokale brandweerkorpsen in tegenstelling tot de paramilitaire nationale dienst; de Instandsetzungsdienst, de dienst die gebroken gasleidingen repareerde, de elektriciteits- en watervoorziening herstelde en gevaarlijke constructies sloopte; de medische dienst, georganiseerd door het Duitse Rode Kruis; de decontaminatiedienst, voor tegenmaatregelen tijdens geallieerde gasaanvallen, en tenslotte de veterinaire dienst voor het verzorgen van gewond vee en huisdieren." 4

"Sommige mensen waren aan een uiterst onaangenaam einde gekomen, toen de centrale verwarmingsinstallaties waren getroffen en de kelders waren volgelopen met gloeiend heet water. Ook mensen die hun toevlucht hadden gezocht in de statische watertanks waren op sommige plaatsen doodgebroeid. De watertank op de hoek van de Muschinski-Strasse bijvoorbeeld was blijkbaar gekookt in de intense hitte van de nachtelijke vuurstorm. Een tiental lijken, met een kreeftenrode huid door de hitte, dreef in het water." 5

"In de meteorologie [vervolgde hij] gaat het om temperatuurverschillen in de orde van 20° tot 30° Celsius. In deze vuurstorm waren ze van de orde van 600°, 800° of zelfs duizend graden Celsius. Dit verklaarde het kolossale geweld van de vuurstormwinden. Mensen werden omver geslingerd en als tumbleweed door de straten geslingerd terwijl de orkaan alle kleren van hun lichaam scheurde. Massa's mensen die op de vlucht sloegen, werden door de tornado gegrepen, in de vlammen geslingerd en levend verbrand - een holocaust in de ware zin van het woord." 6


De film "Dresden" [2006] is een zeer realistische weergave van de gruwelijke tragedie. Deze film is zeer grafisch en uiterst triest.

In "Slaughterhouse-Five" [1972] van Kurt Vonnegut Jr komt het bombarderen van Dresden ook voor.


Referenties:

1Apocalyps 1945: De vernietiging van Dresden door David Irving Copyright © Parforce UK Ltd, Londen, 1995 en 2005.

2 Ibid.

3 Deze dag in de geschiedenis: 13 februari 1945: Dresden verwoest

4Apocalyps 1945: De vernietiging van Dresden door David Irving Copyright © Parforce UK Ltd, Londen, 1995 en 2005.

5 Ibid.

6 Ibid.

TERUG NAAR DE ECHTE HOLOCAUST