Er is veel gepubliceerd over de ontdekking van Toetanchamon in 1922 en de talrijke en mysterieuze sterfgevallen die meer waren dan louter toeval. Atheïstische geleerden zijn niet in staat om tot een realistische verklaring te komen, zoals ze dat ook niet kunnen voor de bouw en het ontwerp van de Egyptische piramides.
Toen het graf van Toetanchamon in februari 1923 werd geopend, werd een kleitablet ontdekt waarop in hiërogliefen de vloek van een gewelddadige en vroegtijdige dood stond geschreven, mocht men het graf verstoren. De archeologen negeerden deze waarschuwing en verborgen deze voor de inheemse Egyptische arbeiders. Al snel volgden vreemde en onverklaarbare gebeurtenissen.
Howard Carter, de leider van de expeditie, had zijn kanarie meegenomen. Een cobra verzwolg de vogel op de dag dat de tombe werd geopend. Lord Carnarvon, een rijke Engelse graaf en financier van de expeditie, werd al snel ziek met hoge koorts en een mysterieuze "muggenbeet" op zijn wang. Zevenenveertig dagen na de opening van de tombe, op 57-jarige leeftijd, overleed Carnarvon op 5 april.
Twee dagen later, op 7 april, werd de mummie onderzocht. Er werd een smet gevonden op de linkerwang van de mummie [dezelfde kant en plek als de muggenbeet van Carnarvon]. Bij de dood van Carnarvon gingen in Caïro op mysterieuze wijze alle lichten uit, allemaal tegelijk. Op hetzelfde moment, duizenden kilometers verderop in Engeland, stond de hond van Carnarvon op zijn achterpoten, huilde, viel om en stierf. Het personeel was verontrust en zei dat het gehuil vreemd en doods was.
De beroemde Amerikaanse financier Jay Gould bezocht het graf ook. Hij werd de volgende ochtend wakker met hoge koorts en was tegen het vallen van de avond dood. De Amerikaanse archeoloog Arthur Mace, die hielp bij het openen van de tombe en de laatste steen die de toegang tot de hoofdkamer blokkeerde eruit trok, begon zich al snel zwak en uitgeput te voelen. Hij raakte in coma en herstelde niet meer. Arthur Mace stierf in hetzelfde hotel als Lord Carnarvon.
Richard Bethell, de secretaris van Howard Carter tijdens de expeditie, werd vier maanden na de ontdekking van de tombe dood aangetroffen aan een hartstilstand. Zijn vader, Lord Westbury, was radeloos over de dood van zijn zoon en sprong uit een raam van zeven verdiepingen. Hij werd door verschillende mensen gehoord voordat hij zich van het leven beroofde en tegen zichzelf zei: "de vloek van de farao's" "Ik kan niet langer tegen de gruwel." De lijkwagen die Westbury's lichaam naar de begraafplaats vervoerde, reed over een kleine jongen, die op slag dood was.
Radioloog Archibald Reid, waarvan gedacht werd dat hij de eerste persoon was die de banden van de mummie doorknipte, [het doorknippen was nodig om het lichaam te kunnen röntgenen], ervoer al snel dezelfde uitputting en vermoeidheid en stierf spoedig. Er waren nog veel meer vreemde toevalligheden en gerelateerde sterfgevallen.
Howard Carter, een overtuigd atheïst en scepticus leefde nog bijna zeventien jaar na de ontdekking en opening van het graf. Er wordt gezegd dat Carter geplaagd werd door extreme depressies en paranoia.
De Goetische/Gotische Demonen; velen zijn bekende en populaire Egyptische Goden. Veel mensen uit het Oude Egypte, met name de priesters en de farao's, hadden immense spirituele kennis en krachten en keurden het niet goed dat hun graven werden opgegraven en geëxploiteerd voor geld en roem in de handen van een "uitverkoren" paar. Veel van de relieken en oude artefacten die uit de graven werden gehaald, werden opgepot en in privécollecties geplaatst, en blijven hun hebzuchtige eigenaars ongeluk brengen.
© Copyright 2002, 2005, 2006, Joy of Satan Ministries;
Library of Congress Number: 12-16457
