In de jaren 2001-2002 stak ik mijn energie in studie, omdat Vader Satan wilde dat ik dat deed. Er was weinig geld, maar Vader Satan zorgde voor al mijn essentiële behoeften.
In de gezondheidsclub waar ik werkte, was er een vrouw die lid was. Ze bood me aan om me naar de winkel te brengen en een paar schoenen voor me te kopen. De schoenen die ik droeg waren op zijn zachtst gezegd kapot. Ik had slechte voeten en de oude schoenen waren comfortabel. Het probleem was dat deze vrouw diep in het christendom zat. Ze deed onophoudelijk aan proselitisme. Ze wist dat ik geen interesse had in haar religie en ik zei dat ze nooit voor me moest bidden. Ik ben vriendelijk tegen mensen en uitgaand en zij en ik waren vriendelijk tegen elkaar geweest.
Ik dacht: dit wordt te vriendelijk. Ze is te christelijk en ze praat met anderen over naar de kerk gaan en deelnemen aan andere christelijke activiteiten. Ik herinnerde me wat vader Satan in de Al Jilwah verklaarde over het feit dat hij geen vriendschappelijke omgang toestaat met christenen en mensen die tegen hem zijn. Bovendien heb ik herhaaldelijk gezien en gelezen over ernstige problemen wanneer iemand van ons omgaat met christenen.
Ik hou meer dan wat dan ook van Vader Satan en zal in geen geval iets doen wat tegen zijn wensen ingaat. Ik zei tegen mezelf: NEE, ter plekke. Het kan me niet schelen of er gaten in mijn schoenen zitten. Het kan me zelfs niet schelen of ik blootsvoets ben, ik ga niet tegen Satan in.
Enkele uren later die avond vond ik een gloednieuwe schoenendoos. Er zat een heel mooi paar sportschoenen in, HEEL duur en precies mijn maat. Ik trok de schoenen aan en ze pasten perfect. Ik bedankte Vader Satan voor de schoenen. Ik weet niet waar de schoenen vandaan kwamen, want ze waren er eerst niet. Ik heb eerder wonderen van Vader Satan gezien.
HAIL SATAN!!!
-Hogepriesteres Maxine Dietrich
© Copyright 2002, Joy of Satan Ministries;
Library of Congress Number: 12-16457
