Schepping en geboorte zouden hier synoniem gebruikt kunnen worden.

In dit universum is er een natuurlijke neiging tot vernietiging. In zo'n universum is vernietigen noodzakelijk, maar niet de hoogste prestatie. Er is meer dan dit.

Door de aard van deze natuurwet moeten we ervoor zorgen dat we onze creatieve krachten als mensen op de beste manier richten door middel van ons leven en dat van anderen.

Een gebouw kan in enkele ogenblikken vernietigd worden door napalm of door een bom, maar het kan tien jaar duren om tot een groots gebouw opgebouwd te worden. Het gebouw zal altijd de betekenis van het leven hebben, terwijl de bom het begrip van de dood incarneert.

Creatie is in dat geval een heiliger en tijdrovender proces, maar het meest lonende van allemaal. Vernietiging is het tegenwicht ervan.

Op dezelfde manier kan een mens in een ogenblik plotseling sterven door een vernietigende kracht, maar het duurt heel lang om een goed mens te scheppen door het zorgvuldig op te laten groeien, het te onderwijzen en er een wezen van hoge waarde van te maken.

Het leven is het scheppingsproces en moet gekoesterd en in stand gehouden worden als het heiligste element van het universum, de scheppingsvorm. Gezegend zullen zij zijn die leven scheppen.

________

Een Gelijkenis -

Een discipel die nieuw was maar heilig van geest, vroeg Astarte: “Koningin, een Tempel van U wordt verwoest, moet ik daarheen gaan om uw Tempel te verdedigen tegen het vallen? Dat zal U eer brengen, nietwaar?”

Astarte antwoordde: “Nee, dat moet u niet doen. Mijn eer ligt bij U en niet bij marmeren stenen, die zullen vergaan zoals ze zijn."

De discipel was verbijsterd, begon te huilen en viel op de grond: “Waarom mijn Koningin, zou u zo'n grote brutaliteit accepteren?”

Toen hoorde hij het antwoord: “Want er zijn dingen die u niet kunt zien, zoals wij ultieme Wezens dat doen. U moet deze Tempel scheppen, niet vernietigen. Wees niet zoals zij, de blinde vernietigers. Waar zij vernietigen en verwijderen, moet u scheppen en verbeteren; bij de stenen die zij zullen neerwerpen, zo zullen hun grafstenen zijn..."

“Nu”, vervolgde Astarte, “U en uw familie, neem ze mee en ga u verbergen in een grot, mijn trouwe, want u bent geen hersenloze vernietiger zoals zij.” Toen verdween Astarte in de Aether.

Verbijsterd rende de discipel terug naar de andere gelovigen en zei schreeuwend: “Astarte zei ons deze Tempel niet te vernietigen!” - “Ketter, ren weg voordat we jou ook afslachten!”, zeiden de Zeloten. De discipel rende zo snel als hij kon weg naar zijn huis en schreeuwde om zijn vrouw en kinderen om naar buiten te komen, en dat deden ze. Vlakbij slaagden ze er net op tijd in om in de grot in de brandende stad te komen.

Ze lachten terwijl ze vernietigden, beleefden grote vreugde terwijl ze bloedbaden aanrichtten, en er bleef niets over van het Heilige bouwwerk. De ijveraars doodden velen, waaronder een arme visser die in de tijd van de belegering iedereen kwam waarschuwen toen hij tijdens het vissen zag dat er een enorme weersomslag op komst was.

In het blinde wapenfeit van vernietiging werd de visser ook gedood op grond van “Ketterij” en in de “Naam van de Nieuwe God”.

De volgende dag, toen de ijveraars een vermoeide nachtrust hadden, werd het dorp getroffen door een grote hoeveelheid hagelsteen en overstromingen, waarbij de meeste mensen verdronken en anderen stierven door de gigantische hagelstenen, omdat ze nergens konden schuilen. Er was geen Tempel om te schuilen, want de Tempel zou hen beschermd hebben. Oogsten werden vernietigd en de mensen konden nergens schuilen, onder geen enkele steen. Maar de vrome die de Godin hoorde, verborg zich in de grot, hij overleefde. In de grot had de visser genoeg vis verstopt om zijn familie twee maanden lang te onderhouden, begraven in houten kisten met zout.

Astarte kwam toen naar hem toe en zei: "Mijn discipel, begrijpt u nu de wispelturigheid van het Leven en van het Bestaan? Ze hadden de kruizen kunnen vervangen en de Architectuur kunnen veranderen, maar ze hebben gedachteloos vernietigd wat hen in graftijden zou huisvesten. Generaties lang zal hun vloek zijn, maar niet voor jullie lot, dat zal gezegend zijn.”

Vrouwe Astarte ging bedroefd verder:

“Evenzo doodde een ander vroom lid van uw stam de visser van het dorp, omdat hij in een moment van ijver bemerkte dat hij “fout” was - nu heeft ook hongersnood uw Land bezocht. Jullie moeten leren te Scheppen wanneer jullie moeten Scheppen, en alleen te vernietigen wanneer dat nodig is of wanneer de Schepping niet kan plaatsvinden. Ik heb de ijveraars begraven, want zij stellen Mijn Machten verkeerd voor. Als zij in Mij geloofden, zouden zij eerst hun best hebben gedaan om te Scheppen en zouden zij alleen met aandacht en nooit roekeloos vernietigen. Dat is het lot van de zonen en dochters van gedachteloze vernietiging, maar niet dat van jullie. Onthoud deze woorden tot in de Eeuwigheid.”

Dit waren de woorden van de Godin toen ze weer in de Aether verdween.

____

Om deze specifieke reden moet in het Spirituele Satanisme schepping boven vernietiging worden geplaatst in de waarde van iemands ethiek. Want absoluut iedereen kan doden of vernietigen, maar niet iedereen kan scheppen.

Zij die kunnen scheppen en ernaar streven om te scheppen, extern of intern, streven ernaar om kinderen van de Goden te worden.

De vrouwelijke discipel vroeg Astarte toen: “Waarom is vernietiging onder schepping, maar niet in evenwicht?”

De Koningin antwoordde: “De schepping, mijn dochter, verifieert zichzelf. Omdat we in een universum leven waar vernietiging gemakkelijk is, maar schepping oneindig veel meer waard is. Dat was zo in het universum ontworpen, zodat alle wezens in deze wereld de waarde van de schepping begrijpen, zodat de waardige zielen deze hemelse kracht ontdekken die voorbehouden is aan de dapperen en de goedhartigen.”