De kennis die op deze bladzijde wordt gepresenteerd is geavanceerd en bevat informatie voor hen die Vrouwe Astarte grondiger willen leren kennen. Er zit ook hiëratische [diep spirituele] kennis in, zoals de Goddelijke Namen van Astarte.

Wat de aanvullende informatie over de Goddelijke Namen betreft, dit zijn de numerologisch klinkende Goddelijke Namen om te gebruiken voor Oproepen en Invocatie:

Inanna [Soemerisch], Aphrodite/Artemis/Demeter [Oudgrieks], Diana/Venus/Ceres [Romeins], Freya [Noors/Germaans], Astarte/Ashtart [Kaanietisch], Isis/Aset/Ashet [Egyptisch], Ishtar [Assyrisch], Tanit-Ashtart of Ashtaroth [Phoenicisch], Atargatis [Syrisch], Usash [Rig Veda]

Andere Namen:

[*]Er is geen probleem om haar ook terloops Astaroth te noemen, of zelfs Venus, of Isis. De hiëratische Namen staan echter boven en zullen het beste contact geven voor geestelijke werken, zoals het oproepen.

Inanna, de Grote Godin, incarneert de hoogste vormen van geestelijke kracht, maar ook talrijke van de belangrijkste universele idealen. Astarte is zo'n vooraanstaande en machtige Godheid, dat zij door alle Oude Heidense godsdiensten onder vele verschillende Namen, aliassen en identiteiten vereerd is.

Vanzelfsprekend is zij een zeer belasterde Heidense Godin, waartegen de vijand voortdurend in ontzetting en ontzag is. Joodse bronnen hebben haar Goddelijke Naam geperverteerd, door die te verbasteren tot "Astoreth" en haar met vernederende termen te noemen. De smaad tegen haar is groot, eindeloos, en kan alleen vergeleken worden met Satan en Beëlzebub, of haar tweelingbroer Azazel. In Soemerie waren zij ook broer en zuster, waarbij Azazel Shammash/Utu was en zij zijn zuster [Inanna]. Beiden kregen uitgebreide bevoegdheden van Satan en Enlil, om de mensheid naar de verlichting te leiden.

Venus

Isis

Aphrodite

Astarte

Inanna

Astarte wordt in de vijandelijke Bijbel genoemd, als een "vervloekte" godheid, die van wereldfaam was en natuurlijk door de Joden tot in het oneindige belasterd werd. De Joden zijn het enige volk op aarde dat de Godin en alles wat door haar vertegenwoordigd wordt, belasterd heeft. Het zou geen understatement zijn om te zeggen dat Astarte de meest geliefde Vrouwelijke Godin was die er ooit in de geschiedenis van de mensheid geweest is, waarbij vele Godinnen een onsterfelijke rol speelden, maar zij stond duidelijk op de voorgrond.

Een van de grootste aanvallen die Astarte gekregen heeft, was haar loutere gelijkstelling met uiterlijke schoonheid, of aspecten van prostitutie, die alle hun oorsprong vinden in Rabbijnse aanvallen die tegen de Grote Godin gelanceerd zijn. Deze laster wordt bestendigd in de Bijbel, maar ook in latere Rabbijnse werken. Astarte heeft mij bij het schrijven van deze bladzijde sterk benadrukt, om uit te leggen dat haar symbool van Liefde is al het verschillende niveaus daarvan, terwijl zij haar volledige persoonlijkheid omvat. Liefde heeft vele niveaus, en is niet alleen seksueel, zoals vaak gepromoot wordt door de vijand of mensen die misleid worden door onvolledige informatie.

De grote feitelijke waarheid achter de grote symboliek van Astarte, is dat zij de Godin is van de liefde die de Ziel verenigt, een diepe geestelijke kracht die het heelal beheerst. Daarin begrepen heerst Inanna/Astarte/Aphrodite ook over de liefde op niveaus als het seksuele of het voortplantingsniveau. Evenzo heeft zij te kennen gegeven dat de mensen eraan herinnerd moeten worden dat liefde, behalve vleselijk en seksueel, de liefde is die wij hebben voor familie, traditie, elkaar, maar ook, de sterkste liefdesband die zich vormt tussen de moeder en de kinderen. Geen enkele joodse aanslag zou ooit haar glorie kunnen bereiken. Zij blijft nog steeds wereldwijd geliefd, gewaardeerd en gerespecteerd.

Al haar krachten, zoals op deze bladzijde uitgelegd, zijn slechts druppeltjes in de eeuwige zee van Astarte's macht en kennis. De bijbel staat tjokvol van deze groteske verwijzingen die de Grote Godin kleineren.

Zelfs de vijand weet ten volle dat deze niet het werkelijke karakter van Astarte weergeven, dat in deze bladzijde gegeven zal worden, maar het is allemaal onderdeel van hun propaganda tegen de Grootste Godin van de Mensheid.

"In het bijbels Hebreeuws betekent het zelfstandig naamwoord astarot, afgeleid van de goddelijke naam Ashtart/Astarte, "vermeerdering, nageslacht," een aanwijzing voor de vruchtbaarheidsfuncties van Astarte. Ook in Egypte staat Astarte bekend als een vruchtbaarheidsgodin, want zij wordt, samen met Anath, een van "de grote godinnen genoemd die verwekken, maar niet baren."

Hoewel ze niet zo bekend zijn als haar vruchtbaarheidskenmerken, heeft Astarte ook associaties met oorlog, zoals blijkt uit verscheidene Egyptische voorstellingen waarin zij oorlogswapens draagt, en uit beschrijvingen in zowel Egyptische als Ugaritische teksten die haar karakteriseren als een krijgersgodin. [...]

In verschillende Egyptische teksten uit het tweede millennium v. Chr. wordt zij de "vrouwe van de hemel" genoemd, en in de inscriptie van Eshmunazor uit het eerste millennium v. Chr. wordt zij "Astarte van de hoogste hemelen" genoemd. In het Fenicische Sidon, de stad die het meest in verband gebracht wordt met de cultus van de godin (zie Judg 10:6; 1 Koningen 11:5, 33; 2 Koningen 23:13), haar heilige voorhof "hoogste hemelen" genoemd. De Fenicische bronnen melden ook de vereenzelviging van Astarte met Venus, de morgen- en avondster. [...] In de Hebreeuwse Bijbel wordt de verering van Astarte herhaaldelijk veroordeeld [...]" [1]

De naam Astarte, ligt etymologisch dicht bij het Oudgriekse woord "Astron", dat "Ster" betekent [2], een toespeling zowel op de sterrenpracht van Astarte zelf, maar ook op het feit dat zij vele bijnamen heeft gekregen, zoals de "Koningin van de Hemel". Astarte's schoonheid, inwendig en uitwendig, is in de aeonen onbegrijpelijk geweest.

Woorden als Astro-logie zijn afgeleid van haar Goddelijke Naam. Een veelgebruikt epitheton dat aan vele Goden gegeven werd, in verband met Astarte's Naam, was "Astroos of Astroa" [3], wat betekent "Hij of Zij van de Sterren". De zinspeling over de afdaling naar de mensheid en de komst van de Goden uit de Sterren is een bekend onderwerp in alle oude heidense godsdiensten.

Zelfs vandaag noemen wij in het Engels mooie vrouwen en mannen die van een diepe schoonheid zijn onbewust "A Star", om deze sterrenkwaliteit over een persoon te bevestigen. Het woord "Astreos", dat "Van de Sterren" betekent, is een veelgebruikt Oudgrieks epitheton voor mensen die van sterren- of opperste kwaliteiten zijn, maar wordt ook heel vaak voor Goden gebruikt. Het Vrijheidsbeeld, dat in New York de kroon van A-Ster draagt, is symbolisch voor de invloed van Astarte in de Verenigde Staten. Het Standbeeld zelf, is geïnspireerd op Egyptisch Kunstwerk. [4]

De krachtige band van Astarte met Satan is een vanzelfsprekende werkelijkheid. Een van de belangrijke bijnamen van Satan, "EOSFOROS", de Oudgriekse vorm voor het Latijnse "Lucifer", betekent "Brenger van het Licht". Het eerste deel van dit woord, het woord Eos, is een codewoord voor Astarte. Eos is een Godin uit de Oudgriekse Mythologie die heerst over het licht van de Dageraad, het zachte geestelijke licht dat voor de mens een perfecte tijd is om te mediteren. Ushash, dat is de Sanskriet naam voor Eos, is een belangrijke tijd voor meditatie elke dag, ook wel de "Tijd van Aanbidding" genoemd in spirituele code. Het laatste deel van het woord "EOSFOROS", "Foros" betekent "brenger" [5] en symboliseert het zachte licht van de dageraad. [6]

Lucifer in de Bijbel, de Vader van Astarte en Azazel, werd "De zoon van de morgen/dageraad" genoemd. Hetzelfde was de titel voor Eos.

Vrijheidsbeeld & Eostre/Ostara, Godin van de Lente

Van het Oudgriekse Eos hebben wij, in een taalkundige interpretatie, ook een directe link met de Godin Van Het Germaanse Volk "Eostre", wiens gereconstrueerde Naam wijst naar de Naam "Austro", die zoals ik eerder uitlegde, de bron is van de Naam voor onze geliefde Astarte in het Oudgrieks. Haar naam als Eostre of Ostara, onthult haar sterke associatie en liefde haar Vader Satan Lucifer, maar ook, haar sterke relatie met Azazel/Apollo en hun licht-brengende en leven-schenkende kwaliteiten van wedergeboorte.

Haar jaargetijde is de lente, het jaargetijde waardoor de natuur zich regenereert en er nieuw leven ontstaat.Het gestolen feest van Pasen (Easter), is zelfs in naam gestolen van de Grote Godin. Een nog duidelijker en populairder manifestatie van haar naam, is het land met de naam "Oostenrijk" (Austria), wat zou betekenen: "Land van de Astra" of "Sterren". Astarte is een Godin van de natuur, iets wat in heel haar geschiedenis bekend is, maar ook door de vijand wordt toegegeven. Heilige bomen, groene weiden, de schoonheid van de natuur, dieren en alles wat een zegen van schoonheid is in deze planeet, wordt door Haar geregeerd. Zij is een verzorgster van de natuur, en door haar macht is zij een onderhouder van leven en bestaan, mens en dier. Zij is een Godin van het bloeiende leven, een symbool van eeuwige creatieve herschepping, vruchtbaarheid, geboorte en tenslotte wedergeboorte na de dood.

Eos, sterk gecorreleerd met Selena [Godin van de Maan], staat in de Oudgriekse mythologie bekend als tweelingzuster van de Zon te zijn - Helios in het Grieks - Op dezelfde manier is Artemis heerseres over de Maan en is zij de tweelingzuster van Apollo, de manifeste macht van de Zon. Er bestaan talrijke verhalen over Astarte die onsterfelijkheid aan mensen schenkt, zoals de schenking van Eeuwige Jeugd door Selene aan een mens genaamd Endymeon. [7]

Zoals de Lente arriveert na de dood van de natuur, zo kan ook de Godheid arriveren voor mensen die haar zoeken na een periode van verlatenheid en onwetendheid. Astarte houdt toezicht op deze transformatie.

Hier afgebeeld is een van haar Tempels in het Oude Griekenland [Tempel van Artemis in Efeze]. De tempel was een van de zeven wereldwonderen van de Oude Wereld en een van de schitterendste tempels die ooit gebouwd zijn. Op de mysterieuze schilderingen van de tempel werden de Amazones en hun koningin Otrera afgebeeld, terwijl de tempel bol stond van de spirituele allegorieën. In een van deze allegorieën neemt Astarte de gedaante aan van een krijgersaspect, opnieuw als onderdeel van de mythologische allegorie.

Een Oude Griek, Antipater genaamd, wordt geciteerd van de vermelding van haar tempel in zijn werk Griekse Anthologie: "Ik heb mijn ogen geslagen op de muur van het verheven Babylon, waarop een weg is voor wagens, en het beeld van Zeus bij de Alpheus, en de hangende tuinen, en de kolos van de Zon, en de enorme arbeid van de hoge piramiden, en het uitgestrekte graf van Mausolus; maar toen ik het huis van Artemis zag, dat tot aan de wolken reikte, verloren die andere wonderen hun glans, en ik zei: "Zie, buiten de Olympus heeft de Zon nooit op iets zo groots gelet."

Inanna vertegenwoordigt in de regel de kracht van Venus, de kracht van de Liefde. Op deze voorstelling vertegenwoordigt zij de uiterlijke wereld, de waarneembare schoonheid, de schoonheid van de vorm, uiterlijke schoonheid en maat. Er is geen Godin die zo mooi is als zij. Toch verbergt deze connotatie vele verborgen betekenissen, behalve van de betekenissen van zuivere uiterlijke schoonheid.

In deze vorm van de macht van de schoonheid wordt zij voorgesteld door Aphrodite. Ten onrechte, en ten gevolge van de val van het bewustzijn van de mensheid, is Astarte vooral gecrediteerd als een Godin van de uiterlijke seksuele schoonheid. Seksuele aantrekkingskracht is zeer belangrijk, houdt verband met de voortplantingsdrift, en is noodzakelijk voor het menselijk bestaan. Gaat men hoger, dan heerst Venus ook over de liefde in haar geheel, van de lagere aspecten tot de hogere aspecten.

In het Symposium van Plato wordt Aphrodite in dit aspect in twee niveaus verdeeld: De "Uranische Aphrodite" of Hemelse Aphrodite, en de "Pandemos Aphrodite" of "Aardse" en "Volkse" Aphrodite. Elk vertegenwoordigt een ander gezicht van de Godin, het ene gericht op de vleselijke voortplanting, terwijl het andere de hogere krachten van het begrip liefde vertegenwoordigt.

Schoonheid, hoewel in haar uiterlijke vorm datgene is wat het leven de moeite waard maakt, zoals in kunst en cultuur, is ook een manifestatie van andere diepere begrippen, zoals harmonie. Voor Plato en andere Oude Filosofen is de manifestatie van schoonheid ook de manifestatie van sublieme idealen als evenwicht, harmonie, evenwicht en volmaaktheid. Plato en Socrates hebben de talrijke betekenissen van het woord "Mooi" uitgebreid en de gegeven filosofische begrippen van de term, die te maken hebben met de wereld van de ideeën [astrale rijk] en te maken hebben met de verwarring van het heelal. [8]

Het allesomvattende belang van het begrip liefde en al haar verschijningsvormen, valt onder haar kracht die met de planeet Venus geassocieerd wordt. Zoals in het begin van deze bladzijde uitgelegd was, toont Aphrodite en de heerschappij van het gevoel van Liefde een verborgen geestelijke procedure, die van de vereniging van de Ziel door Geestelijke Alchemie.

Plato schrijft op Phaedro over het onderscheid van de twee soorten liefde: Vleselijke liefde [Eros genoemd, waaruit tegenwoordig het woord "erotisch" is ontstaan] en Geestelijke liefde [vereniging van de ziel]. Deze soorten liefde zijn fundamenteel voor het overleven en de voortplanting van de mens, maar tegelijkertijd leidt dezelfde geestelijke kracht tot verlichting. [9]

In de Spirituele Mythologie heeft Astarte vele minnaars, waaronder makers van de eerste menselijke beschavingen, zoals Dumuzid, of de beroemde mythe van Aphrodite en Adonis. Dit zijn er maar een paar tom te noemen. Achter deze mythologieën rust een zeer belangrijke gelijkenis, die uitlegt dat de macht van de Godin rechtstreeks werkt om de mensheid en de gewone stervelingen te helpen. De idyllische liefde die tussen deze twee wordt opgebouwd, is niet gericht op het erotische aspect, maar op het aspect van de binding van de ziel. Inanna's afdaling in de onderwereld om de mythische held/god Dumuzid te redden, is synoniem met de geestelijke allegorie van Demeter en de afdaling van Persephone in de onderwereld.  [10] Het verhaal van Adonis en Aphrodite is hoe dan ook de geschiedenis ingegaan als een van de mooiste liefdesverhalen die er ooit geweest zijn. Evenzo vertegenwoordigt Astarte voor de Germanen alles wat op deze bladzijde onder haar naam als Freya vermeld staat, waaronder liefde en voortplanting. Encyclopedia Britannica legt verder uit: "Evenals de Egyptische godin Isis en de Griekse Aphrodite reisde Freyja door de wereld op zoek naar een verloren echtgenoot en huilde tranen van goud." [11] Dat brengt ons echter automatisch in de volgende stap van de analyse van de Godin der Godinnen.

Het "Artemis" of Maagdelijke Aspect - Gerechtigheid en Geestelijke Macht

Als Artemis is het machtssymbool van Astarte de Maanschijf, maar ook haar machtige dapperheid, omdat zij de tweelingzuster van Apollo is [Azazel en Astarte zijn tweelingen]. Artemis leeft in het woud, in de wildernis, en heerst over de Maan en haar cycli. In dat opzicht is haar heerschappij over de Maan weer representatief voor de vrouwelijke krachten van de Maan. Evenals Azazel wordt zij "Helder" [Phoebia] genoemd, een connotatie naar haar geestelijke rang en kracht. Een andere veel voorkomende kracht van Artemis, is dat Artemis buitengewone straffen kan opleggen voor overtreding van geestelijke edicten van de Goden, zoals Apollo dat doet. Wanneer Astarte wil straffen, beschrijft één woord wat deze straffen inhouden: "Verschrikkelijk". [12] De Oude Spartanen vereerden Venus ook in een krijgersaspect, en hetzelfde is het geval bij de Babyloniërs en Assyriërs met Inanna, want Astarte is voor hen een Krijgersgodin en een Vruchtbaarheidsgodin. De Oude Spartaanse oorlogsmachine, die bij alle volkeren van de wereld bekend is en vandaag zelfs wereldwijd bewonderd wordt, had Aphrodite als hun voornaamste stadstaat godin. Daaronder werd zij "Aphrodite Areia" [Arya] genoemd. Sparta stond er om bekend dat het de vrouw behandelde als de pupil en het oog van de Spartaanse wereld. Tegelijkertijd beantwoordden de Spartaanse vrouwen aan dit gedrag door de hoge lof te verdienen en nieuw leven te scheppen. [13]

De aard van de kuisheid of maagdelijkheid in het symbool van Artemis, is omdat de Maan of het innerlijke deel van de ziel, wel maagdelijk en onvervalst blijft. Het is het deel van de ziel dat wij door elk leven dragen, dat bepaalt wie wij zijn. Vervuild en maagdelijk heeft niet alleen betrekking op seksuele relaties, maar ook hoe men zijn ziel en geest zuiver moet houden van uitwendige kwade en negatieve invloeden.

In dat opzicht wordt het vermogen om terug te vechten tegen onrecht en negativiteit nogal noodzakelijk. Artemis is een Godin van bovennatuurlijke wijsheid en vernietigende dapperheid, en Artemis vertegenwoordigt de directe aspecten van oorlogsvoering die met directe vernietiging te maken hebben, niet anders dan een aspect van Aphrodite zoals hierboven uitgelegd.

Artemis is, behalve een jageres, ook de beschermster van de natuur, de wilde dieren, en was de meest vereerde Godin in het Oudgrieks voor de plattelandsbevolking. Evenals Azazel/Apollo beschermt zij de kinderen en de jongeren en onschuldigen, terwijl zij degenen die vernietigen wat heilig is, met dood en ziekte treft. Zij werd "Meesteres van alle Dieren" genoemd, als een vorm van een eretitel. [14]

Men moet bedenken, dat dieren en dierlijk leven heilig zijn in het Spiritueel Satanisme, en hoewel Artemis symbool staat voor het doden van vee voor consumptie of voor de jacht, brengt zij ook het evenwicht tot stand met de leefomgeving van het leven, iets waar de mensheid een doel voor moet hebben. Artemis is de beschermster van de wilde dieren.

Isis of Demeter - De Moeder van de Aarde, Goden en Wereld Aspect

Demeter is de Godin van de Oogst, die zich bezighoudt met de vruchtbaarheid en de schepping van moeder Aarde. De productie van voedsel, de wetten van leven en dood, maar ook de diepe occulte mysteriën van de vrouwelijke priesteressen van het oude Griekenland en de Eleusenische Mysteriën, zijn ontstaan onder de leer van Astarte. Dit waren enkele van de meest geheime mysteriën in de Oude Wereld, waar ingewijden siddhi's leerden en verlichting ontvingen. [15] In haar aspect als Demeter is Astarte de meest apocriefe en geheimzinnige van haar aspecten. In de afbeelding van links hebben wij twee verborgen occulte betekenissen op dit schilderij. Op het ene woord staat "ΕΝΙΑΥΤΟΣ", dat "Innerlijk Zelf" of het "Ware Zelf" betekent. Op het andere woord hebben wij "ΕΛΕΥΣΙΣ", dat "De Komende" of "Wordende" betekent. Demeter toont hier aan de leerling de geheimen om de geboorte van het hogere zelf te brengen, of de "Tweede Geboorte". Dezelfde geschiedenis herhaalt zich in haar identiteit als Danu, in de Ierse folklore en mythologie. Als Danu gaat zij voor op de Tuatha De Danann. De Tuatha De Danann zijn een Ierse folklore geschiedenis over de Goden en de mensen die in Ierland bestonden voordat de huidige Ieren daar kwamen wonen, die extreme krachten van de geest en de ziel vertoonden, maar het meest deskundig waren in de geestelijke kunsten van de Goden. Dana [Astarte] wordt hier ook afgebeeld als hun moeder. [16]

De diepte van haar mysteriën is uitgebreid, en het belang van deze mysteriën was de "Afdaling in de onderwereld", waarop de beroemdste allegorie van de Godin Demeter betrekking heeft. De onderwereld, is symbolisch voor het astrale vlak en de rijken van de doden, maar ook voor de herverbinding van de ziel met iemands geestelijke krachten.

In deze mythe daalt de dochter van Demeter, Persephone, af in de onderwereld om eindelijk gered te worden en weer bij haar moeder gebracht te worden. De Mythe van de "Afdaling", ook bekend in de Soemerische en Oegaritische geschiedenis van Astarte. Dit verhaal heette "Astarte's Afdaling in de Onderwereld", en is het herstel van de Gevallen Slangen-kracht [Vruchtbaarheidsmacht] en het weer verenigen van deze macht met de Goddelijke Moeder of Demeter [het hoofd van de geestelijke beoefenaar].

Wanneer dit geestelijk proces voltooid is, treedt er "Lente" op, waarvan het Griekse woord "Aneksis" is, dat "Opening" betekent, en opent de persoon eindelijk zijn geestelijke vermogens, waardoor hij heen en weer kan gaan naar het "Dodenrijk" of het Astrale Vlak en de fysieke wereld. De lente en de bloei van de ziel gebeurt, zoals de Chakra's ook in alle Heidense Tradities vaak als bloemen worden afgebeeld, en dan komt men eindelijk tot bloei en keert terug naar de "Goddelijke Moeder" of Demeter.

Onbewust, van de naam Demeter, spreken wij tegenwoordig in het Engels van "The Mother", dat in zijn uitspraak dicht bij het woord De-mater ligt. In het moderne Duits heet "De Moeder" nog steeds "Die Mutter", wat een andere wijziging is van dit laatste aspect van het woord Demeter. Haar associatie met de Aarde, de Oogst, het gezin en het huishouden, maar ook de aarde en de grond op zich, maakte dat zij in de loop der tijden de titel "Moeder Aarde" kreeg. Evenals Isis is zij een moederlijke figuur die de mensen voorziet van alles wat zij voor het leven nodig hebben.

In haar Egyptische alias als Isis, wordt Isis afgebeeld als de Moeder van "Horus de Verlosser", waarvan "Heilige Maria de Moeder Van Jezus de Verlosser" gestolen is. Dat vormt een van de grootste godslasteringen en verdorvenheden tegen de Godin. [17]

Astarte's Goddelijke Symbolen: De kracht van Astarte's Sigil

De ster als occult symbool wordt duidelijk geïllustreerd in Astarte's Sigil. Dit Symbool wordt ook wel het "Pythagoreïsche Volmaaktheidssymbool" genoemd, dat ook vaak met Satan zelf in verband gebracht wordt, en staat voor de eenheid van de 5 elementen in de mens. De elementen water, vuur, lucht en aarde stellen het lichaam en de lagere functies voor, terwijl de Aether of het 5e element de fijnere substantie van de ziel voorstelt en verbinder is van alle andere elementen. De kracht van dit symbool is zeer diep, universeel, en is een van de belangrijkste heilige geometrische vormen. Het feit dat een pentagram oneindig binnen een ander pentagram kan gaan, staat voor de oneindigheid van de scheppende energie van de kosmos, in de mens voorgesteld als de drang tot voortplanting en leven bij elke opeenvolgende generatie. Haar Sigil vertegenwoordigt een geval waarin spirituele alchemistische noties binnen een sigil overvloedig zijn. Het zou geen understatement zijn om te zeggen dat de meeste, zo niet alle mysteries van de menselijke ziel verklaard worden in haar sigil zelf.

Sources/Bibliography:

1. Pas op, want dit is een vijandelijke bron, maar het onthult gewoon ronduit dat de Joden alles weten wat de niet-Joden niet weten: Astarte is het Grootste en enige Goede - alles wat hier slecht over is, is louter laster die door de Joden geschapen is. "Joods Vrouwenarchief: Astarte: Bijbel" - https://jwa.org/encyclopedia/article/astarte-bible

2. Woordenboek van het Oudgrieks, "Astro" woord, J. Stamatakos

3. Ibid 2, “Astroos” woord.

4. Ibid 2, “Feron”.

5. Encyclopedie van de Griekse en Romeinse Mythologie, Lucas Roman en Monica Roman.

6. Ibid 5, p.343

7. Ibid 5, afdeling "Eos".

8. Voor meer over dit onderwerp, zie Plato's en Socrate's Symposium [een zeer ingewikkelde tekst, diep filosofisch, die een grondige analyse vereist om volledig te begrijpen].

9. Ook in Plato's Phaedrus wordt het begrip filosofische liefde uitgelegd. Wees u ervan bewust dat door cultuurverschillen en ontheiliging van betekenissen [meestal veroorzaakt door de kerk of domme analisten die niets van geestelijke alchemie afweten], betekenissen behoorlijk geperverteerd zijn. De tekst zelf is hoe dan ook nog steeds zeer waardevol.

10. "Afdaling in de Onderwereld Mythe" - Een beroemdste Occulte Mythe van het Oude Volk - Ter referentie:  https://en.wikipedia.org/wiki/Inanna#Descent_into_the_underworld (pagina in het Engels)

11. Encyclopedia Britannica, afdeling "Freyja"

12. Ibid 5, afdeling "Artemis"

13. Voor verdere lectuur: "Men gelooft dat de krijgshaftige voorstelling van Aphrodite behoort tot haar allervroegste acolieten en cultussen op Cyprus en Cythera, waar tijdens de Oriëntaliserende Periode een sterke oosterse invloed was.[3] Deze voorstelling kan de afstamming van Aphrodite herleiden van oudere Midden-Oosterse godinnen zoals de Soemerische Inanna, de Mesopotamische Ishtar, en de Fenicische Astarte. [4][5] Op Cyprus werd Aphrodite ook aangeduid met het epitheton "Aphrodite Encheios" (Aphrodite met een speer), en er is gesuggereerd dat de cultus van Cyprus naar Sparta gebracht werd.[3] Zij was ook onder deze naam bekend op de Areopagus en te Korinthe.[6]" - Van de Wikipedia-pagina van Aphrodite Areia

14. Ibid 5, afdeling "Artemis"

15. The Routledge Handbook of Greek Mythology, "Hoe Hades Persephone ontvoerde als zijn bruid, maar uiteindelijk verplicht was haar met haar moeder te delen", blz. 125

16. Encyclopedia Britannica Online: "Tuatha De Danann" & "Godin Dana".

17. "Christus in Egypte": The Horus-Jesus Connection, D. M. Murdock.

*Van Vader Satan rechtstreeks naar Hogepriester Hooded Cobra

Terug naar Hooggeplaatste Goden en Gekroonde Prinsen van de Hel

© Copyright 2021, Joy of Satan Ministries;

Nummer Bibliotheek van het Congres: 12-16457